Er zijn twee groepen wielervolgers. Zij die Eddy Merckx hebben zien fietsen en zij ongelukkigen die Eddy Merckx niet hebben zien fietsen. Ik behoor helaas tot de tweede groep. Gelukkig is er in de loop der jaren genoeg wielerliteratuur over Merckx verschenen om de Kannibaal beter te leren kennen.
In 2015 is de grootste wielrenner aller tijden 70 jaar geworden en blikte Merckx voor Eddy Merckx – De Biografie samen met schrijver Johny Vansevenant terug op zijn jeugd, zijn wielercarrière en zijn leven naast en na zijn wielerloopbaan. Vansevenant spreekt daarnaast met talrijke betrokkenen, familieleden, oud-renners, kenners en put rijkelijk uit oude biografieën, interviews en krantenartikelen. Het levert een fraai totaalbeeld op waarbij weinig onbesproken blijft. Alle belangrijke gebeurtenissen, tijdvakken en wedstrijden worden uitvoerig besproken.
Voor de Merckx fans kan het niet op, maar met meer dan 400 pagina’s is het voor de doorsnee lezer wellicht toch een beetje te veel van het goede. Talloze onderwerpen worden achtereenvolgens besproken door Vansevenant, Eddy Merckx zelf en door andere betrokkenen, zoals oud-ploeggenoten. Hierdoor valt het boek helaas te vaak in herhaling. Bijvoorbeeld over de moeizame verstandhouding met Rik van Looy, de positieve dopingcontrole in de Giro van 1969 en de val van Merckx in Blois waardoor zijn bekken scheef stonden en hij in het restant van zijn carrière bergop minder kon excelleren. Gelukkig maken de mooie illustraties veel goed. Het boek is een lust voor het oog en staat vol met magnifieke foto’s uit de wielerloopbaan van Eddy Merckx, die een prachtig tijdsbeeld laten zien.
Een ander hoogtepunt is het hoofdstuk waarin de Nederlandse ploegmaat Rinus ‘Rini’ Wagtmans boeiend vertelt hoe zijn kopman Merckx alsnog de Tour de France van 1971 op zijn naam wist te schrijven en waarom hij deze Tour ook gewonnen zou hebben als gele trui drager Luis Ocaña niet zou zijn gevallen in de afdaling van de Col de Menté.
Eddy Merckx – De Biografie benadrukt nog eens het opvallende verschil tussen de renner en het mens Eddy Merckx. Buiten de koers een bescheiden, zachtaardig en ingetogen mens, maar op de fiets hard en meedogenloos, met een ijzersterke drang om altijd en overal te winnen. Winnen deed hij vaker dan welke wielrenner dan ook.
Het boek is een prachtig eerbetoon aan de Kannibaal.
Eddy Merckx – De Biografie
Auteur: Johny Vansevenant
Uitgever: Uitgeverij Kannibaal
ISBN: 9789492081513
Jaar: 2015
Aantal pagina’s: 416
Bestel dit wielerboek via Bol.com
Reactie van auteur Johny Vansevenant:
Het is een waar genoegen een bespreking te lezen van iemand die duidelijk het boek doorploegd heeft. Er is inderdaad een inspanning gedaan om foto’s te kiezen die nog nooit gepubliceerd zijn. De familie Merckx heeft me prachtige kinder- en jeugdfoto’s bezorgd. Zelfs de babyfoto van Eddy op de schoot van zijn moeder staat erin. In het boek staan 235 foto’s op een totaal van 416 bladzijden. 25 foto’s zijn over twee bladzijden gedrukt, beelden die nostalgie uitstralen en waar je meer dan één keer wil naar kijken.
Eddy Merckx, zijn entourage en veel tegenstanders hebben volop meegewerkt aan het boek. Hij heeft twee dagen lang over zijn carrière en zijn leven verteld. In het boek staan ook grondige jaaroverzichten op basis van allerlei archiefmateriaal. Ook de interviews in mijn twee vorige ‘Merckx-boeken’ hebben me geïnspireerd. (‘De Mannen achter Merckx’ over de ploegmaats en ‘Mannen tegen Merckx’ over de tegenstanders) Als journalist van de VRT heb ik ook volop het archief van de openbare omroep doorzocht. Enkele belangrijke interviews staan in het boek afgedrukt: het gesprek met moeder Merckx na de WK-zege in Heerlen, de huilende Merckx na de betwiste dopingaffaire in Savona….
De biografie hoef je niet te lezen als een roman. Het is eigenlijk een zapboek. Elk artikel kan je onafhankelijk van de andere lezen. Daarom is er ook wat herhaling via de inleidingen op de interviews van Merckx. Er zijn inderdaad drie onderwerpen die herhaaldelijk aan bod komen: De vete met Rik Van Looy, de dopingaffaire van Savona waardoor Eddy Merckx als rozetruidrager uit de Giro van ’69 wordt gezet en de val in Blois tijdens een dernycriterium. De drie thema’s hebben Eddy enorm geraakt. Over Van Looy klinkt hij nog altijd erg bitter. Of het nu gaat over dat jaar dat hij in de ploeg van de Keizer van Herentals gereden, of die keer dat hij Van Looy inloopt in een tijdrit, of wanneer Rik meteen ontsnapt in het WK in Imola en zo Adorni aan de zege helpt of wanneer hij op het wiel van Merckx rijdt in de criteriums na de Tour van ‘69. De Kannibaal voelt zich enorm bedrogen door zijn uitsluiting in Savona. Hij maakt er zich nog altijd kwaad om. En over die zware val in Blois is hij duidelijk: ‘De Merckx van ’69 heeft daarna niet meer gereden.’ De Merckx van ’69 won zijn eerste Tour met bijna 18 minuten voorsprong. Hij zegevierde in de koninginnenrit naar Mourenx-Ville Nouvelle over de Tourmalet en de Aubisque met zo’n 8 minuten voorsprong. Na Blois won Merckx zijn bergritten met ‘maar’ een tweetal minuten voorsprong. Hij sleutelde daarna continu aan zijn zadel om de rugpijn te verzachten en nam een vijftiental fietsen mee naar de grote ronden om zijn voortdurend te kunnen veranderen van positie. Het is dus niet zonder reden dat die drie thema’s geregeld aan bod komen.